Izgradnja Velikog bačkog kanala je trajala od 1793. do 1802. godine i smatra se pretečom Hidrosistema Dunav-Tisa-Dunav. Veliki bački kanal su projektovala i gradila braća Jozef i Gabor Kiš.
Nakon završetka rata sa Turskom, u Habzburškoj monarhiji se pojavilo mnogo ideja i predloga projekata u vezi sa kanalom između reka Dunav i Tisa. Glavni cilj izgradnje kanala je bio izbegavanje teškog uzvodnog transporta robe i dobara Dunavom. Jedan od razloga izgradnje kanala je bila namera da se kolonizuje deo zemlje gde su uobičajen prizor bile močvare i neobrađeno zemljište. Uspeh kolonizacije je najvećim delom zavisio od poboljšanja uslova življenja u ovoj oblasti. Takođe, povezivanje ovog kanala sa, u to vreme veoma važnim plovnim putem, Begejskim kanalom koji se koristio za transport bakra i drugih metala iz karpatskih rudnih nalazišta. Od svih projekata, jedini sproveden bio je projekat braće Kiš.
Na osnovu tog projekta, kanal koji spaja reke Dunav i Tisu u centralnoj Bačkoj, izgrađen je i otvoren 1802. godine. Sa dužinom od 110 km i ukupno pet prevodnica, od Bačkog Monoštora do Bačkog Gradišta, skratio je plovni put između Dunava i Tise za 158 km. Vreme putovanja je skraćeno za 20 dana u uzvodnom i 10 dana u nizvodnom pravcu. To je bilo naročito značajno u vreme kada su brodove vukli konji i volovi. Kanal se koristio za odvodnjavanje močvara što je doprinelo pripremi 150,000 hektara zemljišta za poljoprivredne radove. U tom periodu, Veliki bački kanal je bio najveći plovni kanal u Evropi.